Tilgangsleysið er algjört, en samt ekkert. Breytnin skiptir svo miklu máli, en í raun engu. Hvað á þá að gera, við hvað á að miða?

Það sem er vont er svo gott.

Hverjum á að þóknast nema sjálfum sér? Hvernig þóknast maður sjálfum sér og hvað er manni í hag? Fæða heilans, líkamans, andans - allt rennur þetta saman. (Það sem er gott er samt svo vont!) Viðmið og gildi, og ha? Eru ekki allir á sama máli? Allt í einu meikar félagsfræði 103 sens.

Ör, ör, ör. Stóra orðabókin hefur þetta að segja um orðið ör: (Lesist hratt, hugsast hratt).

Leggja ör á streng, skjóta örinni að óvininum, örin þýtur fram hjá, örin hæfir skotmarkið, örin missir marks.
Oddhvöss, hvassydd, beitt ör.
Tundurör, eiturör, ástarör, helör, herör.

Ör eftir sárið, áverkann. Það hefur myndast ör.
"Þó undir græðist er örið eftir".

Vera ör í skapi, verða ör af víni, örir skapsmunir, örar tilfinningar, ör vöxtur, ör þróun.

Ég fann lykilorðið.

Ég er samt búin að fá nóg af örum, allskyns.
Breyttur lífsstíll, þrátt fyrir að hann þjóni ekki nokkrum tilgangi.