Verslunarmannahelgin er ekki uppáhalds tími ársins hjá mér. Ég er á morgunvöktum alla helgina og syrgi það satt best að segja ekki mikið. Ég hefði reyndar verið meira en til í að skreppa í Ásbyrgi, en Sjalladjamm í bænum heillar mig ekki. Oh, ekki heldur fullt af krökkum með loðna, skærlita hatta og sjálflýsandi armbönd, snuð og hálsmen. Pleh.

Seinasta helgi var æði. Byrjaði í Öxnadal í pikknikk stemningu og Sigurrósartónleikum, ótrúlega kósý og gaman. Morguninn eftir tók ferðalagið austur við. Mamma og pabbi lóðsuðu mig til Egilsstaða þar sem Ragga Ýr tók við mér og saman héldum við til Borgarfjarðar. Borgarfjörður Eystri er fallegur og furðulegur staður. Það var gaman að rölta þar um og éta hundasúrur. Ég mæli líka með því að ganga austast í bæinn, finna litla, krúttlega, gula húsið og fylgjast með gamla kallinum kasta netakúlu fyrir terrier hundinn. Pínu eins og hundakeila.

Tónleikarnir voru hreint út sagt frábærir, ég var eiginlega bara í eigin heimi. Sem betur fer, því þegar ég rankaði við mér varð ég vör við ótrúlega mikið skvaldur, ef skvaldur skyldi kalla. Fólk var eiginlega bara í hrókasamræðum svona hér og þar. Þetta var nú reyndar meira áberandi meðan Emiliana var að spila, enda hennar tónlist lágstemmdari. Það hlýtur að teljast sérstakt þegar performerinn á tónleikum þarf að biðja fólk um að þegja. Vei þeim sem að komu í Bræðsluna með því hugarfari að þetta væri ball á útihátíð Austfirðinga! Eftir ofsalega skrýtna samkomu í félagsheimili Borgfirðinga, þar sem trúbadorar byrjuðu að spila lög á við "Rangur maður" (svo tók DJ við), svaf ég sætt í tjaldinu hennar Röggu. Við vorum agalega hressar þegar við vöknuðum eldsnemma morguninn eftir.

Eftir hressandi kókópöffsskammt í Breiðavaði og sturtu fór ég með foreldrum mínum í Végarð, félagsheimilið í Fljótsdal sem Landsvirkjun er með í leigu. Þar fræddist ég um Kárahnjúkavirkjun, stíflustærð, borgerðir og afföll. Hresst. Eftir fróðleikinn var kominn tími til að sjá landið sjálft, enda ekki seinna vænna. Það var þungskýjað og grátt veður þegar við keyrðum upp fjallveginn og þegar ég steig út úr bílnum og stóð fyrir framan stífluna fór ég að raula LOTR tónlistina og leið eins og ég væri komin til Mordor. Hah, þetta er svo ótrúlega rugl stórt! Við keyrðum aðeins um svæðið og skoðuðum m.a. Jökusá á Brú, en hún mun minnka um 75% við framkvæmdina, það verður bara einhver spræna eftir. Synd, synd og skammsýni.

Annars er nóg að gera, elló smelló, samningarnir eru allir að koma og þarf að skrifa skýrslur um hitt og þetta. Ég er líka að hafa samband við mögulega heiðursgesti, hljómsveit og DJ fyrir árshátíðina. Spennandi, ójá.