Ég er pínulítið tvískiptur persónuleiki í dag.

Fór til læknis áðan og það fyrsta sem hann spurði mig að var: „Ertu nokkuð barnshafandi?“ „NEI!“ (Fráleit hugmynd að öllu leyti).

Þegar ég kom heim biðu mín þau mestu kósýheit sem ég hefði getað ímyndað mér. Elsku amma með akrakossa, rúsínukökur, kaffi og nýjasta frænda minn, átta vikna gamlan. Leifur Hlér og ég smullum samstundis saman og þar sem hann kúrði eins og grjónapúði í fanginu á mér og slefaði á peysuna mína heyrðist hringlið. Haha, óttist þó eigi - þrátt fyrir skyndilegan eggjastokkasöng held ég að barneignir megi bíða í svona 8-10 ár enn.

Núna sit ég í Kvosinni og hlæ að tjah... ekki vitlausum kannski, en mistækum exurum sem reiknuðu eitthvað skakkt út og gerðu of stóran jólapóstkassa í ár. Greyin. Ég verð bara meiri jólagaur með hverju snjókorni sem fellur og hverjum deginum sem líður að fríi. Fékk líka að vita í dag að þær í Isabellu vilja fá mig og ég hlakka til að leiðbeina ráðvilltum kærustum og eiginmönnum í nærfataleit ásamt Þórnýju.

Kannski ég sletti málningu á pappakassa...? Nei, ég hlæ frekar meira að exurunum. Það er skemmtilegra.