330 manns í sex rútum, klöpp og hróp og söngvar, stress og smölun, McDonalds, svefnhnakki, spenna og gleði á morgun...

Vá hvað Gabríela Friðriksdóttir er steikt.

Ég botna náttúrulega bara hvorki upp né niður í Húsvíkingum. Hvurslags þjóðflokkur er það eiginlega? Það var ákveðið að íhuga að reisa álver á Húsavík í dag, og það verður allt vitlaust! Fólkið safnast saman, fer í álversbúninga, setur á sig álhatta, flaggar, faðmast og kyssist og heldur allsherjar þjóðhátíð. En skrýtið lið. Mér er svosem sama, álverið rís allavega ekki í Eyjafirði, mikið er ég ánægð með það.

Öskudagurinn fer í taugarnar á mér. Eða kannski réttara sagt, fréttaflutningurinn frá öskudeginum. Fréttatímar á öllum stöðvum og rásum, eru undirlagðir af krökkum í búningum sem syngja sín rosalegu fölsku lög og sprella. Ég kann ekki við þetta, vá hvað segir það um mig? Er orðin svo bitur, gömul kelling og komin svo langt frá mínu innra barni að ég get ekki fundið gleðina í öskudeginum? Greinilega, þetta veldur mér óhug.

Mér líkar Gabríela Friðriksdóttir.